Wieeeelki Kanion!!!!

Opuszczamy Flagstaff, przed nami znów prosta droga pośród pustynnych hektarów, nieznośny żar leje się z nieba, taka ot temperaturowa powtórka z Doliny Śmierci.

Ale humor dopisuje, bo teraz po kilkudniowej przerwie od niesamowitych cudów natury wjeżdżamy w tereny Parku Narodowego Wielkiego Kanionu.

Już sam przedsmak Kanionu jest imponujący!!!...

A potem...!!!
Pakujemy się do takiego oto samolociku...


...Start, odlot...i...



Ludzie!!!

To jest chyba najpiękniejsze miejsce na Ziemi!!!




































Później, tak jak obiecałam...kamyczek poleciał daleko, daleko w głąb kanionu!
(kto ma wiedzieć o co chodzi ten wie, prawda Panie Grzegorzu :)? )






Do samego zmierzchu nie mogliśmy się nacieszyć widokiem Kanionu, a plan był taki, by na wieczór dojechać do Sedony. Ruszyliśmy więc...po zachodzie słońca, w gęstwinie Parku Narodowego.
Widoczność: do przodu - czarno, do tyłu - czarno, a po bokach?...nie wiem, bo nic nie widać:). Jedynie Harley'owy reflektor rozświetla oczy dziczyzny w około. Widać jeszcze miliardy gwiazd nad nami i takie same miliardy owadów, które co i rusz rozbijają się o nas i motor.
Zdarzył się też zabłąkany ptak:), który nie zdążywszy zmienić toru lotu wpadł prosto na nas...zostawiając po sobie nie zidentyfikowaną plamę z resztkami piór.
Przyznaję się, miałam stracha:), jutro to chyba będę miała zakwasy wszystkich mięśni od ściskania Tomka:), ale było SUPER! I dotarliśmy szczęśliwie!




Trasa: tutaj.



P.s. Drodzy Rodzice, nie denerwujcie się ostatnimi wersami:)...brzmi strasznie, a tak naprawdę to mieliśmy przy tym kupę radości :) więc, musiałam to zapisać, żebyśmy przypadkiem o tym nie zapomnieli:).